Flamenco en orgel, een ongewone combinatie?
De muziek van het volk in confrontatie met de muziek van de paleizen?
Toch hebben beide genres ongelooflijk veel raakpunten.
Tierra staat garant voor het “Aardse” en Aire voert ons naar het “Hemelse”!
In Tierra y Aire wisselen orgelstukken uit de Spaanse barok telkens af met flamencozang en -gitaar. De orgelstukken zijn geschreven door geschoolde, welstellende componisten die vaak met het hof verbonden waren. De flamencostukken komen voort uit de volkse geest, waar vaak de natuurlijke aanleg, eerder dan theoretische kennis, juweeltjes voortbracht. Het orgel vervult de kerk ook met zijn bombastische klanken, die soms in schril contrast staan met de eenvoud, het sobere, het intimistische ook van een zanger en een gitaar, louter akoustisch.
Een gedurfde keuze dus, maar laat u niet verrassen: het gekozen repertoire speelt zo subtiel op elkaar in dat er een onverwachte brug geslagen wordt tussen deze twee werelden. De toevoeging van de nyckelharpa, oud Europees volksinstrument, speelt hierbij een cruciale rol in de overgangen tussen orgel, gitaar en zang. De nyckelharpa vormt de brug, een brug die trouwens steeds bestaan heeft, in een Spanje waarin door de eeuwen heen de scheiding tussen volkskunst en geschoolde kunst nooit echt zeer strikt was. Men luisterde naar elkaar en liet zich verder inspireren door de vondsten van de andere, of die vondst nu vanuit pure natuurlijke ingeving of vanuit een theoretische gedachte kwam.
Zo ook in deze voorstelling, waarin we niet zozeer hoeven te spreken van een David tegen een Goliath, maar eerder van een David die Goliath eindelijk ontmoet.
Organist : Jan Vermeire
Nyckelharpa : Ann Heynen
Flamencogitaar : Michel Gillain
Zang : Antonio Paz
Dans : Marta Flendrig
|